شعریگ ارای پیری

شعریگ ارای پیری

*رضا جمشیدی

*********

شانِ وا مانده­م حکایه­ت دارو

چینِ پیشانیم خه­م نه­مه­شارو

زه­ردی ده­مچه­وم چیو گُل پاییزان

خه­وه­ر دار مه­که­ی،خیل ده­ره­و که­ران

ده­سم وه په­تی، هه­ر غه­ربال مه­که­ی

که­مان پشتم ، مینه­ی پال مه­که­ی

هه­ی که­وک مترسه وه­ی کمانه­وه

وه­ی پیوک چه­میای خه­یزرانه­وه

نه دیده دیونی دی بالای به­رزی

نه بالای خه­مم قروشی تیه­رزی

نه ئی پا مه­تی وه شون ئی پام

نه دی دل دیرم نه دلدار ها لام

مینم وه که­فتار وامانده­ی ته­نیا

شون ده­م روی،دریاس وه پیما

زلفم جور گه­نم وه تینی مرده­ن

یه­ک یه­ک بی خه­وه­ر ته­رکم بکه­رده­ن

دی زلفی نه­مه­ن وا بکه­یدی سه­ر

سه­ر بی وه جامه­ک، له لو تیژی خوه­ر

جور هامار ژیر پای ریه­ن ره­وان

لوچ به­ساس گوپم له خوار تا وه بان

نه تیخ تاشیده­ی وه بی زام و خیون

نه دی چه­ور بودن وه یه­ی چه­پال ریون

دی سه­ر وه بی میو،ناوی نریا که­ل

کونای دماخم چمانو جه­نگه­ل

بژانگ جور په­رده دیده مه­شارو

چین ئه­بروان ریو ناس وه خوارو

ده­م جور کورپه­گان دندان نه­دارو

هه­م شوت مه­کیشی هه­م ئاو مه­پالو

جاران ده­س دلبه­ر، وه ده­ستانه­وه

ئیسه ده­س ها ده­س، یه­ی گوچانه­وه

چه­و گِل ده­م  مینه­ی عزرائیل مه­که­م

هیور کوته­ل کوم له ناو ئیل مه­که­م

نه هه­یبه­تم مه­ن نه به­رزی ناوم

نه تالی کونه­ی جام شه­راوم

نه مال ده­وامه و نه اولاد په­نام

مه­زانم وه­ی زیو زه­مین بوده جام

مه­زانم دونیا گشتش فانیه­ن

عمر وه اندازه­ی یه­ی مهمانیه­ن

غزلی از رضا جمشیدی

****

یعنی تو نباشی و دمی زنده بمانم...به خدا نه

جز اسم قشنگ تو بيايد به زبانم ....به خدا نه

یعنی که از اینجا بروی،دور شوی تا ده بالا

ساکت بنشینم و فقط اشک چکانم .... به خدا نه

یعنی تو نباشی و نیایی و نخواهی که بیایی

يك خانم ديگر بشود سرو چمانم ....به خدا نه

چشمان تو را بر سر صبحانه ی هر صبح نبینم

يك لحظه به راحت گذرد وقت و زمانم ....به خدا نه

احساس تو در باور رنجیده ی اين مرد نباشد

آنگاه در انظاركسي شعر بخوانم... به خدا نه

يك موي سيه از سر تو كم بشود در عوضش هم

بخشند به من سلطنت هر دو جهانم ....به خدا نه

يك روز زبانم بشود لال در اين خاك نشيني

من پاي بر اين خاك مقدس بكشانم ....به خدا نه

یک روز بيايد كه به غير از گل زيباي تو گويم

این جمله ی مخصوص كه«درد تو به جانم»....به خدا نه