«خه‌رامان»
شعري ا ز رضا جمشيدي-برگرفته از كتاب يي داوان هه ساره
تِ گيان خُوه‌د خه‌رامان
قه‌سه‌مِد ده‌م وه قُرئان
به‌و جور جار جاران
يه‌ي ده‌ف تِر سه‌ر به‌ليمان
دي مِن كِيِم وه لاده‌و
ئي هه‌مكه هانه ساده‌و
گشتي كه‌فِن وه پاده‌و
كه‌مي بنوره پيمان
باله‌و گرِن له شونِد
خُوه‌شْله خُوه‌شِن وه بونِد
بينه‌سه دون وه دونِد
گِري بِنيشه لايان
وه‌ي لُيْوْلِ گُلوه‌نيده
وه‌ي چه‌وِ ئه‌رمه‌نيده
هه‌ر وه‌ختيكه خه‌نيده
ئاگر كه‌فيده شاران
ماله قِلي ئه‌راد كه‌م
شَه‌ْيوْ گُل‌گُلي ئه‌راد كه‌م
شه‌ش ده‌ور مِلي ئه‌راد كه‌م
دِرو نِيه‌م وه سولتان
هه‌ر چي گُله چُيْوْزه ده‌ن
كه‌موته‌ره‌يل خُوه‌شي كه‌ن
هه‌ر چي چه‌وه بوده په‌ن
تا تِيه‌يْدِنه‌و وه باوان
هه‌ر داري مِل قُته‌و كه‌ي
خُوه‌ريش خُوه‌ي كُت‌كُته‌و كه‌ي
هه‌ساره خُوه‌ي رُيْوه‌ته‌و كه‌ي
تا ده‌ر تيْيه‌ي وه مالان
وه ئاسمان هه‌فتِم
خُوه‌م ناوه‌گه‌د شِنه‌فتِم
چوارمشقي دام و كه‌فتِم
تا يه‌ي چه‌و به‌يده ليمان
تِنو خدا چه دانه
هه‌م وه‌رده وه‌رده‌دانه
نِيه‌و ئيْوه دُووانه
دوسه‌و بين جور جاران
زانم ئه‌گر بِتوري
ده‌س وه گِ چشتي شوري
وه‌لي ئه‌گر بنوري
به‌خشيدِنم وه قورئان
وشكه مه‌لاق داره‌يل
دِي به‌ر نِيه‌ن هه‌ناره‌يل
وه خاتر وه‌هاره‌يل
بيلا بواري واران
يه‌ي ده‌ف مه‌سي چه‌وه‌يلِد
يه‌ي ده‌ف كه‌وي كه‌وه‌يلِد
يه‌ي ده‌ف زه‌ره‌ي شه‌وه‌يلِد
خه‌و نه‌يْشْتيه ئه‌رامان
تو را وه ئي شه‌واره
وه‌ي نه‌زر خاون كاره
وه‌ي باوه يادگاره
يه‌ي ده‌ف تِر سه‌ر به‌ليمان