یک مثنوی از رضا جمشیدی

تقدیم به مردم شهرم

يي روژ اگه­ر د­ه­فتر دل وا بكه­م

جييگ ئه­راي قسيلم پيدا بكه­م

وه ژان و زيوخ و داخ شارم ئيوشم

وه ئه­زره­ت كال ديارم ئيوشم

وه زخم قه­ي بمو اگه­ر بزانين

ته­مام ئه­سر چه­و اراي درارين

قه­سه­م بخوه­ن وه گيان بازي دراز

وه زه­خمه­گان شان بازي دراز

عطر له­ش برايل ما ها دلي

خيون عزيز ئاهوه­يل ها ملي

چيو بود اراي داخ دلي نگيري

چيو بود  وه پاي داخ دلي نگيري

هيمان گُلي له رنگ خيون درايدن

هيماني پا و ده­س له خاكي زايدن

هيماني شه­يو سيه­ي ئه­زا ها وه­ري

كوشيان روله­يلي نه­يوه باوه­ري

واي اگه­ر زووان ده­يشت زهاو

روژيگ اراي من و تو بايده­و جواو

داخ دل دالگگان تازه كه­ي

زار و زه­يو ده­يشت و كيوه بوده وه­ي

روله روو دالگگان شروو بو

قيژيليان تا ماله­گي خدا چو

هاي له ئه­و كوتل كو خوه­يشگه­گان

له بان له­ش تيكه بيو براگان

*

شار مه جي غيرت شيروديه

صد گله چيو پيچك له ناو خوه­ي ديه

قه­سه­م وه ئه­و ئه­سر چه­و الونه

دلم وه كيوچه كيوچه­ي سرپل به­نه

خوزياتا كاليتوسگد بياتام

خوزيا منيش ميرامدد بيا جام

خوزيا منيش قه­ور شهيديگ بيام

وه جي بمه­نياد منيش هر دو پام

پوتين پوسيايگ له بان به­مو

بيام وه لانه­يل هزاران كه­پو

شار منيش خه­و له چه­وي په­رانن

مال وه مال ئه­زر­ه­تي رمانن

شار منيش داخ فه­ريگ ها دلي

ده­ين يه­تيمه­يل فه­ريگ ها ملي

هيماني شانيلي خه­رگ ها قه­يا

توز كوته­ل كويلي ها له­و هه­وا

ده­رد ته­مام زه­خمه­گاند وه ليم

يه­ي ذه­ره له­و زه­خم و خوسه­يله به­پيم

خدا بكه­ي خه­مه­يل داخرد بوو

ته­مام بياتاد ده­نگ روله روود

مه روله­گه­ي الوه­ن پر له ئاوم

مه يادگار  سرپل زه­هاوم