غزل تازه ای از رضا جمشیدی

***

ای حسرت جاده های بی برگشتن

برگرد دوباره رو به قلبم لطفا

این حس قشنگ و ساده را باور کن

این حس،که هنوز عاشقت هستم من

بر شأن  و شکوه این جهان می ارزد

یک لحظه فقط تو را تماشا کردن

یا در شبِ تیره ای که دنیا خوابست

در خواب تو را کنار چشمم دیدن

سخت است به نام عشق تو حرفی زد

سخت است به عمق عشق تو پی بردن

سخت است ادامه دادن این تقدیر

 سخت است اشاره های تو فهمیدن

این خواهش با صداقتم را بشنو

برگرد دوباره رو برویم لطفا

غزلی تازه از رضا جمشیدی

********

من وه به­رزا به­رزه­گه­ی شانه­یل تو خوو گردمه

من وه پانای گه­رم داوانه­یل تو خوو گردمه

صد ده­فه تِر لانه­گه­م بتیوچنیدن هه­م تیه­مه­و

من وه  شاخه شاخه­ی بوسانه­یل تو خوو گردمه

صد گله تِر ئاسمان بودن وه بانی په­ر نیه­م

بانِ سیم به­رق خیاوانه­یل تو خوو گردمه

گشتی دیرن وه­یره چن،هه­ر من وه ئی سه­رما مه­نم

من وه وه­فر سه­رد زمسانه­یل تو خوو گردمه

چیو بچم وه­ختی دلم گیره  وه  لای چه­وه­یلده­و

چیو بچم وه­ختی وه سه­ر دانه­یل تو خوو گردمه

صد گله خه­رمان ئه­گه­ر بودنو یه­ی هه­مکه گه­نِم

من فه­قه­ط وه­و یه­ی  که­مه دانه­یل تو خوو گردمه

من ده­سی بیمه وه لایِ خنجگه­ی چه­وه­یلده­و

من وه هیورده نان گیفانه­یل تو خوو گردمه

صد گله تِر تیرکه­مان بودن وه مالد ده­ر نیه­چم

من وه ئه­و ژان خوه­ش سانه­یل تو خوو گردمه

ناو هه­ر خاکی بنیده­م آومیش به­ی به­ر نیه­م

چیون وه مال تنگ گلدانه­یل تو خوو گردمه

خوه­شته­رین کارم یه­سه خیس بوم له پشت ده­روه­چد

من وه قطره قطره وارانه­یل تو خوو گردمه

بیل کمی گیره بکم هه­ر جور جارانه­یل دیور

من وه تو،کنار تو،شانه­یل تو خوو گردمه